شهنازی, روح اله, پناهی, مجتبی. (1396). سنجش میزان اخلاقی بودن بانکداری در ایران؛ مطالعه موردی بانک‌های ایران، شعب شیراز. دوفصلنامه علمی-پژوهشی
تحقیقات مالی اسلامی, 6(12), 67-100.
روح اله شهنازی; مجتبی پناهی. "سنجش میزان اخلاقی بودن بانکداری در ایران؛ مطالعه موردی بانک‌های ایران، شعب شیراز". دوفصلنامه علمی-پژوهشی
تحقیقات مالی اسلامی, 6, 12, 1396, 67-100.
شهنازی, روح اله, پناهی, مجتبی. (1396). 'سنجش میزان اخلاقی بودن بانکداری در ایران؛ مطالعه موردی بانک‌های ایران، شعب شیراز', دوفصلنامه علمی-پژوهشی
تحقیقات مالی اسلامی, 6(12), pp. 67-100.
شهنازی, روح اله, پناهی, مجتبی. سنجش میزان اخلاقی بودن بانکداری در ایران؛ مطالعه موردی بانک‌های ایران، شعب شیراز. دوفصلنامه علمی-پژوهشی
تحقیقات مالی اسلامی, 1396; 6(12): 67-100.
سنجش میزان اخلاقی بودن بانکداری در ایران؛ مطالعه موردی بانک‌های ایران، شعب شیراز
بانکداری اخلاقی نوع جدیدی از بانکداری است که به تازگی در بانکداری متعارف از آن صحبت میشود و درصدد جبران کاستیهای بانکداری متعارف است. بانکداری اخلاقی؛ یعنی، بانکداریکهدرعملکردخود، ارزشهاو معیارهایاخلاقیواجتماعی رانیزدرکنارمعیارهای اقتصادیدرنظر میگیرد. از طرفی برخی از اقتصاددانان بانکداری اسلامی را نظام بانکی ارائهدهنده خدمات مالی و بانکی اخلاقی توصیف می‌کنند. اهتمام اصلی بانک‌های اسلامی این است که روش‌های مالی آنها براساس قوانین شریعت باشد و باتوجه به تأکید شریعت بر ارزش‌های اخلاقی، می‌توان گفت هر خدمتی که در بانکداری اسلامی ارائه میشود باید مبتنی‌بر اخلاق باشد. در این پژوهش میزان اخلاقی عمل کردن بانکداری در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات و داده‌های پژوهش با استفاده از روش تحقیق میدانی و با تهیه پرسشنامه و تحلیل نتایج از طریق نرمافزار SPSS، از کارکنان و مشتریان بانک‌های شهر شیراز جمع‌آوری شده‌اند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بانکداری در ایران در عمل نتوانسته معیارهای اخلاقی مانند جلوگیری از صوری شدن عقود، رفع نیازهای ضروری نیازمندان، مسئولیت اجتماعی و زیست محیطی و... رابرآورده کند.
بابایی، فیروزه (1391)، «پیوند اخلاق با صنعت بانکداری، درآمدی بر بانکداری اخلاقی»، تازه‌های اقتصاد، شماره 136، صص 141-119.
تقی‌زاده، خدیجه (1391)، «بانکداری اسلامی در برخی کشورهای جهان»، بررسی مسائل و سیاست‌های اقتصادی، شماره‌های 6 و 7، صص 47-80.
حاتمی، ظاهر و سمیه ناصرامینی‌جلودارلو (1392)، «اخلاق در بانکداری اسلامی، مهمترین اصول اخلاقی حاکم بر اخلاق چیست؟»، سایت پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران.
حسینی، سیدشمس‌الدین و امیررضا سوری (1386)، «کارایی بانک‌های ایران و عوامل مؤثر بر آن»، پژوهشنامه اقتصادی، شماره 25، صص 127-156.
داوودی، پرویز و محمد بیدار (1390)، «بررسی الگوی تفکیک عقود در بانکداری اسلامی»، معرفت اقتصادی، شماره 1، صص 78-47.
شعبانی، احمد و علی عادل‌رستاخیز (1391)، «تحلیل تطبیقی ریسک در بانکداری متعارف و بانکداری بدون ربا در قالب عقود اسلامی»، تحقیقات مالی اسلامی، شماره 3، صص 7-38.
طالبی محمد و حسن کیائی (1391)، «بانکداری اخلاقی: بررسی نقاط مشترک و تمایز آن با بانکداری اسلامی»، تهران: بیست و سومین همایش بانکداری اسلامی، مؤسسه عالی آموزش بانکداری بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران.
عیوضلو، حسین و وهاب قلیچ (1394)، «بانکداری اخلاقی: درس‌هایی برای نظام بانکی ایران»، اقتصاد و بانکداری اسلامی، شماره 10، صص 27-52.
قلیچ، وهاب (1390)، بانکداری اخلاقی در جهان، تهران: پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران.
ویلسون، رودنی (1381)، «شباهتهای بانکداری اسلامی و بانکداری اخلاقی»، مترجم: محمدزمان رستمی، اقتصاد اسلامی، شماره 6، صص 131-144.
یوسفیشیخ رباط، محمدرضا و شیما خبره (1392)، «مواضع اخلاقی در بانکداری اسلامی و تأثیر آن بر عملکرد بانکی»، پژوهشهای مالیه اسلامی، شماره 2، صص 7-16.
Barbu, T., & Vintila, G. (2007). The Emergence of Ethic Banks and Social Responsibility in Financing Local Development. Theoretical and Applied Economics, 12(12 (517)), 29-34.
Belás, J. (2012). Social Responsibility and Ethics in the Banking Business: Myth or Reality? A Case Study From the Slovak Republic. Economic Annals, 57(195), 115-137.
Goyal, K. A., & Joshi, V. (2011). A Study of Social and Ethical Issues in Banking Industry. International Journal of Economics and Research, 2(5), 49-57.
Safakli, O. V. (2005). A Research on the Ethical Dimension of Banking Crises in the Turkish Republic of Northern Cyprus (TRNC). EJBO-Electronic Journal of Business Ethics and Organization Studies.
Wilson, R. (2002). Parallels Between Islamic and Ethical Banking. Review of Islamic Economics, 51-62.
ابتدای صفحه